گاهی وقتها خیلی حرف داری

اما نه می تونی بگی

نه می تونی بنویسی.

عادت کرده بودم بهش، اما نمی دونم چرا چند وقتی هست که نمی تونم تحمل کنم...

 

پ.ن: چه حرف ها که درونم نگفته می ماند

خوشا به حال شماها که شاعری بلدید