جبلی غرجستانی، بدیع الزمان، عبدالواسع

( ملیت: ایرانی  قرن:6)

(وف 555 ق)، شاعر، متخلص به جبلى. در غرجستان ولادت یافت. بدیع‏الزمان در علوم زمانه، بویژه علوم ادب به كمال رسید، سپس در طریق شاعرى قدم نهاد و به مدح شاهان پرداخت. از ممدوحان او مى‏توان به طغرل تگین بن محمد، بهرام‏شاه بن مسعود غزنوى و ارسلان شاه بن كرمانشاه اشاره كرد، چندى نیز در دستگاه سنجر به سر برد و مورد توجه وى قرار گرفت. وى از پیشروان مهم تغییر سبك سخن در اواسط قرن ششم بود. به گفته‏ى محمد عوفى، وى ذوالبلاغتین بود، زیرا در شعر عرب نیز دست داشت و در سرودن قصاید مسجع و مرصع زبردست بود. از او «دیوان» اشعارى به یادگار مانده است.
برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: آتشكده‏ى آذر (529 -511 /2)، تاریخ ادبیات ایران (656 -650 /2)، تاریخ گزیده (833)، تاریخ نظم و نثر (82)، تذكره‏ى روز روشن (441 -440)، تذكره الشعراء (86 -83)، دائره المعارف فارسى (1676/2)، الذریعه (702 ،191 /9)، ریحانه (395/1)، طرائق الحقایق (265/2)، فرهنگ ادبیات فارسى (160 -159)، فرهنگ سخنوران (208 -207)، گنج سخن (281 -275 /1)، لباب الالباب (110 -104 /2)، لغت‏نامه (ذیل/ جبلى)، مجمع الفصحا (525 -508 /1)، مرآه الخیال (29 -28)، هفت اقلیم (123 -118 /2)، یادگار (س 1، ش 7، ص 46 -45).