امامى هروى، رضى الدين


تولد : ؟؟؟

وفات :686ق قصبه لنجان اصفهان

امامى هروى, رضىالدين, ابو عبدالله محمدبن عثمان. (و ف686ق), اديب, شاعر. وى ملك‌اشعراء و مداح اتابكان فارس و معاصر سعدى و مجدالدين همگر بود. ابتدا مداح ملوك كرت بود. سپس به كرمان رفت و به مدح پادشاهان آن ديار يعنى سلاطين قراختائى پرداخت. در يزد مصاحب شمس‌الدين محمدتازى گوى, كارگزار شمس‌الدين محمد صاحب ديوان شد. به سبب فضل و دانش وافر و تسلط بر زبان و ادب عربى و فارسى و اطلاع از علوم مختلف معقول و منقول شهرت بسيار داشت, تا آنجايى كه برخى از معاصران در مقام مقايسه او با سعدى برآمده و اورا بر بسيارى از شاعران ترجيح داده‌اند. مجدالدين همگر اورا بر سعدى ترجيح داده است. در قصيده‌سرائى به سبك عراقى شهرت داشت. وى به اصفهان رفت و باقى عمر را در آنجا گذرانيد. ودر قصبه لنجان درگذشت.

آثار :

«ديوان» اشعار مشتمل بر دو هزار بيت, شرحى بر قصيده «بائيه»,

ذوالرمّه شاعر معروف عرب به عربى